Laskowski Kazimierz - Parcelacya

Parcelacya

ale każdy z nich widzi tylko dobrze własny interes, interesów drugiej strony dokładnie obejrzeć nie potrafi i nie wie, z której strony trzeba je dopasować, aby się zrobiła
całość, zgoda.
W takim wypadku potrzebny jest ktoś trzeci, z bystrem okiem, coby oba interesa wokoło obejrzał, coby je w głowie rzetelnie zważył, stronom miejsce do dopasowania pokazał, coby je
zaswatał. Nie jest to bagatelna rzecz! A i fatyga jest niemała, jak się trafi na dwóch upartych, którzy trzeciego słuchać nie chcą! Czasem się zdarzy i nieprzyjemność...
ale na to już rady niema: i w wybieranem ziarnie kąkol się znajdzie, a najwygodniejszy nawet proceder, najlepszy geszeft, jak się w złe ręce dostanie, tak się zepsuć może, że go
już najmądrzejsza głowa najsłodsza wymowa nie poprawią!
Chilowi na szczęście zdarzało się to bardzo rzadko, a przytem nabyta z latami wprawa i węch, zaostrzony w początkowej praktyce, ostrzegały go z góry o groźnej sytuacyi.
Zresztą już z natury nie lubił się gniewać i wolał jak mawiał, swoje darować niż w hałaśliwym interesie wziąć udział,

— Poco mam się paskudzić!
idź pan do Lejby Trznadla, albo Jankla Obarzanka. Oni panu pomogą- radził, gdy poczuł "śpiczaste" położenie — to nie dla mnie! ja i tak mam dosyć kłopotów za moje dobre serce.
Po co mi to?

W tem powiedzeniu Chila było nieco, chęci wyzwolenia się z nieskromnych kłótni, ale był też i kawałek dobrego serca.
— Wszyscy żyć potrzebują — niech i oni coś zarobią,

Takie postępowanie zjednało Weingratowi wzajemność towarzyszów broni, niezupełnie jeszcze wyzwolonych czeladników
faktorskiego fachu.
Wzajemnie, gdy im się trafił interes grubszy, wvmagający lepszego obrobienia, który mister nie przed osiągnięciem skutku cieniować trzeba było, zdawali to już na głowę Chila,
kontentując się małem odstępnem.