Laskowski Kazimierz - Parcelacya

Parcelacya

Stefan, nie przygotowany na to, pod naciskiem

i groźbą procesu, co, jak wiesz, zachwiaćby mogło jego kredytem widząc, że i ty gotówki nie masz, pożyczył...
ale na tak kolosalny procent, że jeżeli nie wybrnie z tego prędko... będzie zrujnowany!.

— To ja zaraz pojadę; pieniądze być muszą!
— Nie gorączkujno się, Janie — mitygował Karyński. — Niema potrzeby się śpieszyć. Mamy na to sześć miesięcy czasu. Taki jest termin zwrotu pożyczki...
tymczasem coś obmyślimy.

Saliński odetchnął swobodniej.

— Sześć miesięcy! powiadasz-.. Ciężar mi zdjąłeś z serca. Sześć miesięcy... — powtarzał.
— Jużci dostać — dostanę. A ileż to będzie potrzeba?

— Do piętnastu tysięcy rubli..

— Aż tyle? ha, trzeba się będzie zakrzątnąć. Trudno, bo trudno w tych czasach...
żeby tylko Leon powrócił! we dwóch łatwiejby nam było coś przedsięwziąć. Piętnaście tysięcy rubli! ale dla czegóż ten łajdak mu wymówił?
— Okazało się, że druga firma ofiarowała mu lepsze warunki; więc...

— Patrzajze! co to za świat! ten przechwalony świat przemysłowy! Za grosz oddanoby matkę, ojca, honor!
Trzeba się już na to urodzić. Inna dusza, inne sumienie jest w tych ludziach! Niechnoby kto u nas coś podobnego zrobił, Miałby się z pyszna! odwróconoby się tyłem...
a tam taki gałgan będzie uchodził za dobrą głowę. A Stefan tak go chwalił, tak mu ufał!..
I nic dziwnego — dodał po chwili — skądże on mógł mieć pojęcie o takiem paskudztwie? Mierzył ludzi własną miarą...
No, bo przyznasz, mój kochany, że zerwanie spółki w tych warunkach, to z góry ukartowane szalbierstwo!

— Zapewne!

— A cóż Rózia na to? bardzo zmieniona?
— Strapiła się biedaczka, a najwięcej chodziło jej o was, dla tego też zaklinała męża, aby o ilemożna załatwić tę sprawę cicho, bez waszego udziału.

— Poczciwe dziecko!
Trzeba coś radzić!

Przed moją żoną ani mrumru!