Laskowski Kazimierz - Parcelacya

Parcelacya

Od ruchu kupieckiego na wsiach, który tam zupełnie ustał, i na targowiska małomiejskie się wysiedlił.

W poblizkiem Strzępina mieście powiatowem był właśnie jarmark.
W rynku roiło się od ludzi i furmanek. Pomiędzy furami kręciły się żydówki, zaglądając chłopkom do koszyków i kobiałek, targując jaja, kury i gęsi.
W sieniach zajazdów i domów koncentrował się drobny handel zbożowy.
Podsienia zastawione były workami różnych wymiarów; ćwierć dębowa, stawiana z łoskotem na nierównej podłodze, napełniała się raz po raz wszelkiego rodzaju zbożem, które
tutaj już po zrobieniu zgody na własnych barkach chłopi z wozów znosili.
Gromadka Żydów, przytupując w takt podczas "miary," co jakiś czas chwytała z ćwierci po kilka ziarnek, brała w usta, gryzła, cmokała i narzekała, że ziarno niedość wysuszone.
Bywało, że przypadkiem kupiec nogą w ćwierć trąci, tak sobie, od niechcenia, a chłopek musi parę garści dla dorównania dosypać, czasami mimo protestu chłopa urwie jeszcze coś
z ceny. Zwyczajnie jak w handlu!

człowiek dopiero wie, że sprzedał, gdy pieniądz ma już w kieszeni. W niektórych z tych prowizorycznych elewatorów znajdowały się nawet wagi.
Prawdziwe wagi decynialne! z małem ulepszeniem kupieckiem, że mogły ważyć in plus i in minus, według potrzeby.
Trafił się czasem chłop uparty, który na miarę w żaden sposób przystać nie chce. "Miara — wiara!" — powiada.
Z takim grundalem trudno trafić do końca, gotów jeszcze jakie brzydkie słowo powiedzieć, może się zdarzyć nawet potrzeba zaskarżenia go o obelgę czynną... Po co? Chce.
wagi — niech ma wagę! Na upór chłopski niema lekarstwa — ale sposób, dobry sposób znaleźć się może.
Chłop rozumie dobrze, że na takiej wadze jeden funt to tyle znaczy co dziesięć, a dziesięć tyle co sto funtów — ująć, ani dodać nie można, bo zaraz zmiarkuje, ale on nie wie,
że na świecie są różne gatunki funtów.