Laskowski Kazimierz - Parcelacya

Parcelacya

Czasem dla rozmaitości obliczał całotygodniowe zyski.
Dla wiejskich interesantów, których dzielił na" ruchomość" i "nieruchomość," poświęcał Judka niedzielę i wtorek, to jest dni w które w okolicy żadnego jarmarku nie było.
Dla czego Judka dzielił interesantów na dwie połowy: na ruchomość i nieruchomość? skąd mu taki koncept przyszedł do głowy? — należy koniecznie wyjaśnić.
Ruchomością była ta szlachta, która się w potrzebie do Judki sama zgłaszała; nieruchomością ci, do których Judka fatygować się musiał; z pierwszymi tranzakcye załatwiał u
siebie w domu, do drugich z własnej woli, lub na wezwanie jeździł. W nazwie tej było przeto nieco subjektywnego sądu.
Właściwie, w pierwszym wypadku, sam Judka był nieruchomością, w drugim zaś następowała metamorfoza w ruchomość, lecz Judka wolał tym epitetem, przenicowanym na wywrot, obdarzyć
swych kundmanów, i nikt mu tego zabronić nie miał prawa. I w samym nawet interesie była kapka niesprawiedliwości.
Kiedy bowiem ruchomość, ludzie grzeczni, sami nieraz po psiej drodze przyjeżdżali w niedzielę do Judki, to on był twardy i nieraz mu pieniędzy brakowało do interesu.
Przeciwnie, z nieruchomością nigdy tego zdarzenia nie było.
Choć kości natrząsł, zmarzł lub przemókł, — i humor miał dobry, i grosz na zawołanie gotowy, a mowę przy interesie słodką jak miód.
Judka wiedział co robi, i czasem, gwarząc przy rodzynkowem winie, dla nauki młodszego pokolenia, zwierzał się ze swego postępowania w ten sposób:

— Z pierwszych — mawiał —
mam nawet i zysku więcej, lecz czasem się trafi omyłka, brzydki podpis, niewyraźny kontrakt, czasem spadnięcie z hypoteki.
Takie wypadki siedzą w mojej pamięci, jak gwóźdź w ścianie, jak tłusta plama na czystem suknie interesu, co ją zawsze widać.
Człowiek, gdy zobaczy taką plamę zaraz mu w pamięci staje całe zdarzenie, cały feler! On jest zły!