Laskowski Kazimierz - Parcelacya

Parcelacya

..

— Ładny kapitalista, który przyjechał pieniędzy szukać!
— odpowiedział po cichu Jan, a zwróciwszy się do najbliższego z żydków, zapytał:

— A niema tu przypadkiem Chila Weingrata?
Może jest w domu, niechże który z kupców będzie łaskaw go zawołać.
Na te słowa młoda latorośl mojżeszowego wyznania wysunęła się z sali i wybiegła z odebranem poselstwem na miasto.
Saliński miał wielkie poważanie u żydów, i każdy z nich rad mu był usłużyć.
Niebawem rudy, przysadkowaty osobnik, zadyszany od pośpiechu, kłaniając się nizko, stanął przed Janem, w milczeniu czekając rozkazów.
Z oczu błyszczała mu niezwykła chytrość, a po twarzy błąkał się ironiczny uśmiech, hamowany wyszukaną uniżonością.
Był to Chil Weingrat, osoba wielkiego znaczenia w miasteczku.
Że Chil Weingrat, nie będąc kupcem ani II-ej ani nawet III-ej gildyi, zażywał wielkiej powagi wśród współwyznawców i był istotnym filarem finansowego ruchu w miasteczku i
okolicy, złożyło się na to dużo rozmaitych przyczyn. Nie można zresztą absolutnie twierdzić, że nie handlował.
Owszem handlował i targował bardzo dużo, więcej od wszystkich, tylko towarem niepochwytnym.
niedającym się zsypać w worek, ani zaszyć w wańtuch, nie podlegającym żadnemu wymiarowi, dla którego garnce, ćwierci, a nawet najdelikatniejsza aptekarska waga była zbyteczna.
Towar ten na skład, wygodny skład, bo żadnej fajerkasy nie płaci, miał pękatą głowę Chila; sklepem mu były mięsiste usta Weingrata, a detaliczną rozprzedażą trudnił się
ruchliwy język, najlepszy z subjektów, bo do Ameryki nie drapnie.
zadowalając się podniebieniem, o które mu kiedy niekiedy cmokać wolno; w podobnym handlu wkładów pieniężnych nie potrzeba, o patent nikt się nie spyta, pan kontroler akcyzy nigdy
do niego nie zagląda; potrzebne są tylko: dobra głowa, pełna kapitału umysłowego, z wyćwiczonym rozumem i słodka mowa.