Laskowski Kazimierz - Parcelacya

Parcelacya

On opowiadał, że musi dać składkę na kościół, bo rodzina jego narzeczonej bardzo nabożna, że jemu wypada dać dużo, bo jest kolektor...

— Chyba kolator! - przerwała Basia.
— Wszystko jedno! kolektor czy kolator, on i tak nie zapłaci, a jego kontrakt — tu Judka pokazał kieszeń — dotąd tutaj siedzi. Paskudnik! a jak ładnie mówił, jak podpisywał...
To była omyłka, gruba omyłka, bo jemu panny nie dali, już był bankrut, i za moje pieniądze potrzebował wyjechać i nie wrócić...

— A mój podpis dobry?
— zagadnął półżartem pan domu.

— Co to wielmożny pan żartuje? Po co pytać! Choć dziś... jedno słówko i pieniądze są... A to ta panienka idzie za mąż?
— spytał, wskazując Zuzię. — Powinszować! powinszować!

Dziewczę zarumienione wybiegło z pokoju...

— Tak jest, panie Pomeraniec! — w imieniu siostry odpowiedziała Basia.
— Każ-że nam podać herbaty, — przerwał, zwracając się do córki, ojciec — bo Judka głodny, to gotów jeszcze pieniędzy na wyprawę dla Zuzi nie pożyczyć.
— Wolne żarty pana dobrodzieja! — zaoponował żyd.

— A na moje wesele czy pan kupiec pożyczy pieniędzy? — spytało, zbliżywszy się do kapitalisty, figlarne dziewczę.
— O jej! niechno tylko będzie kawaler... O jej! dam!

— A na duży procent? — indagowała dziewczyna.

— Na mały, panienko, na mały, na 10 procent, niech tylko będzie.
Zresztą co tu gadać o procencie? Na taki dobry interes, jak wydanie w tych czasach panny za mąż, to można najgrubszy procent dać, jeszcze się opłaci. Na sumienie!..

. . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Trzpiot Baśka rozpowiedziała wszędzie o grafologii bydlątkowskiego kapitalisty i odtąd w całej okolicy nazywano go Judką Grafologiem.
* * *

JAMNIK Z POBOROWA.

Bogu jednemu wiadomo, ile lat w Poborowskiej parafii za grabarza służył.