Laskowski Kazimierz - Parcelacya

Parcelacya

będą! "Kiszki"

i pola od twojej Rudki rozprzedam, zostanę przy samym Strzępinie. Rozumiesz teraz?

Karyński, usłyszawszy to.
zamyślił się na chwilę, jakby nie mogąc jeszcze zdać sobie dokładnej sprawy.

— Więc chyba parcelować będziesz? — spytał.

— A to się wie!
Przecież w dużej masie nikt gołej ziemi kupować nie zechce. Potnę na działy; po sto rubli za morgę zapłacą! Zobaczysz, że amatorów nie zbraknie.
Wszakże to Bogiem a prawdą najlepsze grunta w całym Strzępinie.. te pod stodołami ani się do nich umyły. Gdyby to tak było w masie... ho! ho! nie takbym ja na Strzępinie...
wyglądał. Ale sam przyznasz, że na takich porozrzucanych szmatkach inaczej gospodarować nie było można. Choć łeb utnij!
ani nawozu w porę dowieść, ani sprzątnąć jak się należy, a już o płodozmianie niema mowy. Ale ziemia egipska!
Tam się zawsze lepiej rodziło, niż pod folwarkiem, chociaż tutaj nawozu nie żałowałem przecie... Zwłaszcza na "Kiszkach" inspektabym zrobił, mając je bliżej... a co!
ale niema tego złego, coby na dobre nie wyszło.. teraz mię geometra chociaż będzie mało kosztował. Patrz — mówił, wskazując ręką na mapie: — Tu dziesięć... tu dwadzieścia.
.. tu piętnaście... tu dziesięć z prętami, jak raz działy na chłopskie osady. Jest tego na "Kiszkach" blizko dwieście, od twojej granicy dwieście pięćdziesiąt morgów.
Jak mi Bóg miły po sto rubli sami strzępińscy chłopi z pocałowaniem ręki rozbiorą. Mają się dobrze, a wiesz przecie jaki nasz chłop na ziemię łakomy.
Nie taka to łatwa sprawa, jak ci się wydaje — wtrącił Franciszek.

— A w czemże ty trudności widzisz

— Powoli... powoli, mój Jasiu.
Przedewszystkiem pieniądze dla Policzów, bo Stasia niema co nawet brać w rachunek, musisz mieć najdalej za dwa miesiące. Czy nie tak? Prawda! prawda!
— A jeżeli myślisz, że chłop ci tak odrazu całą należność na stół wyłoży, to się grubo mylisz.