Laskowski Kazimierz - Parcelacya

Parcelacya

który pastuch, fornal, był grzeczny, mówił "wielmożny panie, wielmożny dziedzicu" to mu dał lepszy, większy kawałek roli pod kartofle, ale dla grubian, dla grundali znalazła się
kara. Nie wydał ordynaryi, nie zapłacił pensyi, to takiemu pyskatemu, zaraz gęba zmalała, delikatność wróciła.
Dał mu Pan Bóg pierwszego synka, Chaimka z tego to już będzie cały obywatel nie Tiulik ale Tiuliński. Nie długo na to czekać.
On już na kucyku jeździ ma także fuzyjkę co nie strzela, a wszyscy chłopi we wsi mówią mu jaśnie paniczu!
Lejbuś się cieszy bo wie że choć on z Tiulika w Tiulińskiego się zmienił, to delikatnej żydowskiej natuty nie zatraci.
Choćby sobie nawet ochrzcił (może mu taki interes wypaść) to i tak żydkiem zostanie.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
W Koszerowie sklep spożywczy rozwija się dobrze, choć żaden żydek za grosz utargować mu nie da.

Jeden tylko stary Szlamka. krawiec, wszystko w katolickim sklepie bierze.
Rabin za to go wyklął; obiecał go na kierkucie nie pochować. Ale Szlamka śmiał się z tego (paskudnik), on powiedział co mu wszystko jedno.
Niedługo przekonał się, co to nie był śmiech.
Umarł i pochowali go w prostym dole pod kierkutem

Mogiłkę starego krawca porósł dziki rozchodnik i macierzanka, a jakaś litościwa ręka postawiła na niej tablicę z wyrytem po
polsku Dziesięcioro.

I dziś jeszcze pod Koszerowem, widzieć można mogiłę po za obrębem kierkutu, a na kamiennej tablicy widnieje pół zatarty napis: kochaj bliźniego twego...
To jedyna pamiątka na grobie starego żyda.

KONIEC.