Laskowski Kazimierz - Parcelacya

Parcelacya

Ale, jak go nie oddał, jak kupiec kupił to czego niema, to wtedy zaraz groch poszedł w górze, a wełna, którą szlachcic chce dać za groch, ogromnie nizko spadła... Ale co robić?
Biedny żydek jest zgodny, on weźmie i wełnę, ale nie chce być stratny, musi kupić taniej, onby wolał wziąć groch, ale kiedy niema, to on chce wygodzić!
Bierze co jest; taki już z niego ryzykant. Czasem i wełny nie odbierze... to jeszcze lepiej! wełna znowu drożeje a okowita tania. Taki interes to brylantowy interes!
Czasem się zdarzy że kupiec odbierze całkiem nic, jak szlachcic zrobi bankrut, ale to się w tym czasie, jak Ruchla zaczynała handlować, jeszcze nie zdarzało, a że ze sklepu znali
ją wszyscy panowie, to do każdego dostęp miała łatwy i targ sposobniejszy.
Ale że dla jednej spekulacyi nie trzeba drugiej puszczać z ręki, to Ruchla sklepu całkiem nie opuściła, ale owszem miała teraz i zajazd i gościnne stancyje i przekąski, a choć
ona jeździła po wsiach za handlem, to już w domu miała swoją wyrękę.
Lejbuś, najstarszy syn i Ryfka już mieli z matki talent od młodu do targowania, a i sam Majorek zaczął coraz mniej w nabożnych książkach czytać, on i tak był dosyć uczny, więc
do handlu się wprawił, dlatego choć wyjechała, miała o sklep spokojną głowę.
W jeden tylko jarmark, to już sama siedziała, ale nic nie mówiła, tylko patrzała, jak dzieci dają już sobie radę, i wielka radość wstępowała w jej serce.
Bywało, wejdzie do sklepu pan pisarz gminny, to Ryfka zaraz skoczy, ukłoni jemu i mówi: "Dzień dobry panu sekretarzowi! co wielmożny pan potrzebuje?
"

Jak kto ma takie słodkie słowo, taką grzeczność, to i utargować może.
Jak kto zrobi pisarza sekretarzem, wielmożnym panem, to jemu już wstyd byle co kupić, to on kupi i to, co mu niezdatne, a targować to się całkiem nie będzie.
Taka już ludzka natura; powiedzieć kapitanowi: pułkowniku, to się nie obrazi, ale zrobić na wywrót to będzie klął.