Laskowski Kazimierz - Parcelacya

Parcelacya

Mądry on i pyszny, bo dwie krowy, i Strzępin i Saliny doi, ale jakby tak jednej brakło, toby go cała hardość opuściła... Grzeczny, co prawda to prawda jest.
za ukłon zrobi ukłon, ale nikomu przy sobie pożywić się nie da, u niego na korcu prawdziwy kupiec i piętnastu kopiejek nie zarobi, a za fatygę, za grzeczność, to już niema co
mówić, że nigdy nic nie wyrzuci... paskudnik!
Po takiej oracyi spluwał zwykle na znak pogardy Waingrat, spluwali i słuchacze, instynktownie odczuwając w Salińskim antysemitę i to najszkodliwszego gatunku, którzy nie krzykiem,
nie wymyślaniem, lecz pracą i rozsądnym kierunkiem interesów opierał się wyzyskowi.
Kapitaliści miasteczka, pod przewodnictwem Chila, choć na pozór bili przed Janem czołem i starali się wkręcić w jego łaski, śledzili każdy krok jego, roztrząsali zawarte
przezeń tranzakcye, wyszukując słabej strony dla zrobienia wyłomu do niezdobytej dotychczas twierdzy.
Wiedzieli oni już dobrze i o zachwianiu się Stefana Policzą, i o sumie, jaką Jan przyrzekł zięciowi wypłacić, nieobcem im było również ożenienie się Leona.
Czekali tylko niecierpliwie chwili, gdy ogłodzony nieprzyjaciel sam się do nich zbliży, zdając się na łaskę i niełaskę.
Z góry już ułożyli najtwardsze warunki kapitulacyi: pierwszy numer hypoteki i 15% rocznie.
Chil, gdy na wezwanie Salińskiego zjawił się w oberży, miał w umyśle swym zanotowane gotowe pacta conventa, zaprzysiężone przez współwyznawców uroczystem "chejrym.
" Udawał jednak wybornie nieświadomość i zdziwienie "że go pan dziedzic był łaskaw zawezwać, " choć pod chałatem skakało mu serce z radości na samą myśl, iż Saliński
nareszcie zaczyna wyprzęgać.
Gdy Jan z Karyńskim, pożegnawszy się z sąsiadami, skinęli nań, aby się zbliżył, Weingrat miał już ułożony cały plan działania w głowie i od niego ani na jotę nie
odstąpił.