Laskowski Kazimierz - Parcelacya

Parcelacya

Dobrze, gdy je znajduje, lecz czasami, weźmy naprzykład zimę — chłop nasz jest zmuszony poprostu do próżnowania...

— Masz słuszność.
Rozumieją oni to dobrze; miałem tego dowód niedawno tutaj przy tej sprzedaży.
Wielu od kupna odwodziła obawa, że jak dwory zanikną, a zarobków nie będzie, to z gruntu z trudnością wyżyć będzie można.
— Mojem zdaniem, najodpowiedniejszą osadą włościańską byłaby przestrzeń co najmniej piętnastomorgowa.
— To się wie; z czasem do tego dojść musi bo większą własność coraz częściej obcinać przyjdzie, choćby dla samej figury majątku. Niedaleko szukając, nasz Strzępin...
Kobyła wielka, a rozrzucona na wszystkie strony. Jak się "Kiszki" rozsprzedało, już teraz lepiej wygląda.
Kawałki od rudzieńskiej granicy to chociaż w masie; gdyby nie ta "łąka," która psuje symetryę, możnaby z tego zropić wcale przyzwoity folwarczek. Ale tak?
Nie ulega kwestyi, że i nasze folwarki muszą uledz transformacyi. Dziesięć włók w sam raz wystarcza.
Z jednej rozległej wioski możnaby kilka gospodarstw zorganizować, a ręczę za to, że produkcya podniesie się.
— Ale na to potrzeba mieć rozwiązane ręce, majętność czystą i kapitał. A o to u nas najtrudniej — kończył Jan. — I Salomon z próżnego nie naleje!

. . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . .

Do rozparcelowania pozostało jeszcze dwieście morgów, przy granicy rudzieńskiej położonych. Miały one czekać na kupca do, wiosny.

. . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Był to jeden z tych cudnych dni październikowych, w którym jesień w odlocie ostatni ciepły uścisk składa na łonie ziemi, nim ona w zimowych więzach zastygnie.