Laskowski Kazimierz - Parcelacya

Parcelacya

któż to widział takie rzeczy śpiewać na cały głos?
W duszy jednak rada była, jak i oboje Jacentowstwo, którym nietyle melodya i wykonanie, co treść śpiewki przypadła niezmiernie do gustu.
Kto wie, czy wyśpiewane clara pocta nie wydałyby były już tego wieczoru owocodajniejszych skutków, gdyż Żajerski pod wrażeniem śpiewu i działaniem wiśniówki mógł się
posunąć do stanowczej deklaracyi o "rękę" ekonomówny, gdyby nie Jacenty, w gorącej wodzie kąpany, który zaproponował jeszcze "po jednemu..." w nadziei przyśpieszenia rezultatu.
Skutek jednak był wręcz przeciwny. Ożywienie ustąpiło, jakaś odrętwiałość zawładnęła towarzystwem.
Powieki ociężałe zakryły ożywiony dotychczas wzrok Żajerskiego, nogi wypowiedziały mu posłuszeństwo. Zdążył zaledwie wypowiedzieć: "Dobranoc państwu, do... jutra!
" — i runął jak długi na kanapę.

— Spił się jak bela! — zaopiniował Chabina, podkładając mu pod głowę poduszkę.

— Dzieci spać!
- zakomenderował, czując, że i jemu "niedobrze.
"

Rozkaz ten znalazł łatwy posłuch u rodziny, i niebawem ekonomskie stadło z konsolacyą i Żajerskim chrapało, marząc rozkosznie o tem jutrze, parcelacyi...
zyskach i choćby jednowłókowej posiadłości, która mogła ostatecznie dwa kochające się serca skojarzyć...

VII.
Następnego dnia, zaraz z rana, gdy Saliński z żoną zasiadł do herbaty, stawili się przed nim wytrzeźwieni już po wczorajszej libacyi Felek z Chabiną.
Jacenty w gorących słowach, pełnych pochwał, zaprezentował dziedzicowi swego przyjaciela.
Poczęstowano przybyłych szklanką herbaty, którą skromnie stojąc wypili, i przystąpiono do interesu.