Laskowski Kazimierz - Parcelacya

Parcelacya

— Zrazu ten i ów dał robotę lub zrobił obstalunek u Tużurkiewicza, ale i ja miałem chwała Bogu mimo to żyć z czego! Mniej było, ale było.
I gdyby Tużurkiewicz był dobrym majstrem, musiałoby i tak być, zarobek był by podzielony.
Ale Tużurkiewicz był fuszer i pijak, terminu się nie trzymał, jak obiecał za tydzień, to oddał w miesiąc robotę, nie wykończył należycie, więc ludzie przekonali się, że u
starego Szlamki i krój i fason i materyjał lepszy, że robota uczciwsza, że jak ja powiem słowo, to w nocy przysiedzę, a terminu dotrzymam i powoli wszyscy wrócili do mnie.
Powiem nawet więcej, na tem sprowadzeniu się Tużurkiewicza zyskałem, bo starałem się robotę jeszcze lepiej wykończyć, gustowniej odrobić niż przedtem.

Tak.
Każden interes jest, jak suknia przenicować go na drugą stronę, to z najgorszego gałgana można pożądny tużurek zrobić.
Założyli katolicki sklep, z początku może być i źle, ale trudno im żyć potrzeba, ale popóźniej to ten będzie handlował, kto będzie umiał handlować, ten będzie sprzedawał
kto lepszy da towar, rzetelniejszą miarę i wagę, kto ochotniej kupującemu usłuży, żydek, to żydek, a katolik, to katolik.
Jeżeli katolik źle będzie handlował, to niedługo upadnie, zbankrutuje jak Tużurkiewicz, a wy róbcie tak, jak stary Szlamka mówi, to nie zbankrutujecie nigdy!
Bóg jest jeden, a wszyscyśmy Jego dzieci...

Co tu gadać na takie głupie mowe!
Żeby był stary Szlamka trafił na inny mniej delikatny naród, toby mu i skończyć nie dali, ale koszerowskie kupcy wysłuchali, choć im nie w smak szło, całej oracyi do końca i...
zaczęli spluwać! Ktoby nie splunął?
A potem, gdy już całą złość, wszystko niezadowolenie z śliną na ulicę wyleli, Lejzer Głowacz, co szose w całym powiecie (rarytny interes) trzymał, machnął obydwoma rękami z
góry do dołu i zawołał: "gaj a Ruchla Tiulik!